Start

Już w latach trzydziestych XIX wieku, wkrótce po narodzinach wagonu parowego, niektórzy ludzie pomyśleli, aby nadać zestawowi kołowemu drewniane i gumowe „gąsienice”, tak aby ciężkie samochody parowe mogły poruszać się po miękkim terenie, ale wczesne właściwości gąsienic i ich użytkowanie były niezbyt dobrze, aż do 1901 roku, kiedy Lombard w Stanach Zjednoczonych opracował pojazd trakcyjny dla leśnictwa, wynalazł dopiero pierwszy tor z dobrym efektem praktycznym. Trzy lata później kalifornijski inżynier Holt zastosował wynalazek Lombarda do zaprojektowania i zbudowania ciągnika parowego „77”.

Był to pierwszy na świecie ciągnik gąsienicowy. 24 listopada 1904 roku ciągnik przeszedł pierwsze testy i później został wprowadzony do produkcji seryjnej. W 1906 roku firma Holt produkująca traktory zbudowała pierwszy na świecie ciągnik gąsienicowy napędzany benzynowym silnikiem spalinowym, który rozpoczął masową produkcję w następnym roku, był ciągnikiem odnoszącym największe sukcesy w tamtych czasach i stał się prototypem pierwszego na świecie czołgu opracowanego przez Brytyjczyków kilka lat później. W 1915 roku Brytyjczycy opracowali czołg „Little Wanderer”, podążając śladami amerykańskiego traktora „Brock”. W 1916 roku francuskie czołgi „Schnad” i „Saint-Chamonix” podążyły śladami amerykańskich ciągników „Holt”. Gąsienice weszły do ​​historii czołgów już na prawie 90 wiosen i jesieni, a dzisiejsze gąsienice, niezależnie od ich form konstrukcyjnych czy materiałów, obróbki itp., stale wzbogacają skarbnicę czołgów, a gąsienice rozwinęły się w czołgi, które mogą wytrzymać próbę wojny.

Stanowić

Gąsienice to elastyczne tarcze napędzane przez koła aktywne otaczające koła aktywne, koła nośne, koła indukcyjne i koła pasowe nośne. Gąsienice składają się z nakładek gąsienic i kołków gąsienic. Kołki gąsienic łączą tory, tworząc łącze gąsienic. Obydwa końce gąsienicy są dziurkowane i zazębiają się z aktywnym kołem, a pośrodku znajdują się zęby indukujące, które służą do prostowania gąsienicy i zapobiegania spadaniu gąsienicy podczas obracania lub przewracania czołgu, a także to wzmocnione żebro antypoślizgowe (tzw. wzór) po stronie kontaktu z podłożem, mające na celu poprawę wytrzymałości nakładki gąsienicy i przyczepności gąsienicy do podłoża.